Boekreview ‘Hallo Teckel Tom’
Een hond voor je verjaardag krijgen, wie wil dat niet?
De jarige Saar is de gelukkige want zij krijgt een nieuw hondje. Een teckel, teckel Tom.
En terwijl Sara heel erg blij is, is Tom vooral verdrietig. Verdrietig omdat hij ineens weggehaald wordt van zijn broertjes en zusjes waarmee hij zo fijn kon spelen. Verdrietig omdat hij weggaat uit zijn lekkere warme mand, waar hij zo lekker in kon slapen. En bovenal verdrietig omdat hij zijn moeder moet gaan missen.
Je beleeft het verhaal door de ogen van Teckel Tom, die zich zorgen gaat maken, als er ineens twee mannen op de stoep staan en hij erachter komt dat ze een hondje komen uitkiezen. Op dat moment heb je als lezer nog geen idee wie deze mannen zijn, en welke relatie zij tot elkaar hebben. Nadat zij Teckel Tom hebben uitgekozen en thuis de hond als verjaardagscadeau aan Saar geven wordt dit pas duidelijk als Sara uitroept “bedankt Papa Pim, bedankt Papa Pablo”. En meer aandacht dan dat wordt er in de tekst dan ook niet gegeven aan het feit dat Sara wordt opgevoegd door twee vaders. Op de mooie kleurrijke illustraties van Noelle Smit komen de vaders zeer regelmatig samen voor, bijvoorbeeld als ze het hondje komen uitzoeken, in de huiskamer tijdens het vieren van de verjaardag van Sara en bij het uitlaten van Tom.
Precies wat we met Met Nina beogen, kenmerken van diversiteit zijn wel zichtbaar maar spelen verder geen rol van betekenis.
En Tom, die overwint langzaam zijn angsten, voelt zich steeds meer op zijn gemak, en ontdekt dat het na even wennen, ergens anders ook heel erg fijn kan zijn.
20 november 2020